Batallán
A Rosalía
Do mar pola orela
mireina pasar,
na frente unha estrela,
no bico un cantar.
E vina tan soia
na noite sin fin,
¡Que ainda recei pola probe da tola
eu, que non teño que rece por min!.
A musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos,
comesta se veu
Os ósos son dela, que vades gardar.
¡Ai dos que levan na fronte unha estrela!
¡Ai dos que levan no bico un cantar!
Curros Enríquez (Aires da miña terra)
Ningún comentario:
Publicar un comentario